اصطلاح Video Compression یا فشرده سازی تصاویر در دوربین های مداربسته به دسته ای از اقدامات نرم افزاری برای کاهش ظرفیت تصاویر ضبط شده و در عین حال حفظ کیفیت آنها اطلاق می شود.
پیش از بررسی روش های فشرده سازی فیلم باید کمی با روش های ساده فشرده سازی تصویر یا عکس آشنا شویم. برای فشرده سازی یک عکس روشهای بسیار متفاوتی وجود دارد که هر یک فرمولاسیون نرم افزاری خود را دارند اما دو روش بسیار رایج JPEG و PNG هستند. باید بدانید در شکل خام (BMP)، یک عکس به صورت پیکسل های یک به یک ضبط می شود، یعنی اطلاعات هر پیکسل به صورت جداگانه ثبت می شود که شامل میزان روشنایی، رنگ و محل پیکسل است، از کنار هم گذاشتن این اطلاعات یک عکس کامل ساخته می شود. این روش طبیعتا ظرفیت بسیار بالایی را اشغال می کند. در روش JPEG، نرم افزار با پیدا کردن پیکسل های نزدیک به هم و ضبط شباهت آنها از نظر رنگی به جای ثبت پیکسل به پیکسل تصویر، تصویر را به صورت مجموعه ای از شکل های رنگی ثبت می کند (البته این فقط اصل عملکرد JPEG است، جزئیات نرم افزاری فشرده سازی بسیار گسترده است). در روش PNG عکس به صورت یک فرمول از شکل هایی با رنگ های مختلف در می آید. مثلا اگر دایره ای در مرکز تصویر است این دایره به صورت فرمول یک دایره ثبت می شود. روش JPEG معمولا در فشرده کردن عکس های واقعی بالاترین بهره وری را دارد در حالی که روش PNG برای فشرده سازی طراحی های کامپیوتری و ICONها بهینه است.
تقریبا تمام روشهای فشرده سازی فیلم ها بر پایه JPEG ساخته شده اند. چراکه بیشتر فیلم ها از تصاویر واقعی تشکیل شده اند و این روش بهینه تر خواهد بود. البته در فشرده سازی فیلم پا را یک قدم فراتر از روش JPEG می گذارند. در روشهای رایج فشرده سازی فیلم مانند MPEG گذشته از بررسی پیکسل های کنار هم در تصویر، پیکسل های مشابه در بین فریم ها هم شناسایی می شود و به یک مجموعه ثبت می شوند. در واقع در این روش، اگر تصویر در بین فریم ها تغییرات زیادی نداشته باشد به مراتب فشرده تر می شود. این باعث می شود قسمتهایی از تصویر که فاقد اتفاقات مهم و حرکت هستند ظرفیت زیادی اشغال نکنند.
البته موارد گفته شده تنها پایه های فشرده سازی دیجیتال هستند، روشهای امروزی برای تشخیص شباهت ها در تصاویر و بین فریم ها از مکانیزم های بسیار پیچیده ای استفاده می کنند تا بتوانند نهایت فشرده سازی را در یک فیلم بدون کاهش کیفیت انجام دهند.
دوربین های آنالوگ فاقد پردازشگر هستند، پس نمی توانند تصویر را فشرده کنند. این دوربین های تصاویر را به صورت غیر فشرده برای دستگاه DVR می فرستند و فشرده سازی در این دستگاه انجام می شود. در دوربین های تحت شبکه فشرده سازی تصاویر در داخل دوربین انجام می شود.
نسل اول از دوربین های مداربسته از روش های بسیار ساده مثال JPEG یا MPEG استفاده می کردند. اما امروزه تقریبا تمام دوربین های مداربسته حداقل از روش H.264 استفاده می کنند. در چند سال اخیر یک روش بسیار پیشرفته به نام H.265 یا HEVC برای فشرده سازی مورد استفاده قرار می گیرد که تا 4 برابر موثرتر از H.264 است.
